Memeli hayvanlarda doğumdan kısa süre sonra ağız sütünün yavruya verilmesi ve diğer yavrulardan kendi yavrusunu ayırması, kollayıp büyütmesi en önemli annelik görevleridir. Bu çalışmada, farklı keçi genotiplerinde (Gökçeada, Malta, Türk Saanen) oğlaklarını diğer oğlaklardan ayırt etme ve emzirebilme yeteneği temelinde ana-yavru ilişkileri irdelenmiştir. Doğumdan 7. gün sonrasında gündüzleri ayrı olan keçi ve oğlaklar akşamları bir araya getirilerek geceyi birlikte geçirmişlerdir. Oğlak seçimi amacıyla, 15-20 baş oğlağın bulunduğu ve kamera ve doğrudan gözlenen bir bölmeye keçiler bireysel olarak alınmışlardır. Keçilerin oğlaklarını ayırıp emzirmesine kadar veya en fazla 5 dk. süreyle keçi-oğlak etkileşimi gözlenmiştir. Yapılan değerlendirmelerde, Türk Saanen genotipinin yarısından fazlasının gözlem periyodu (5 dk.) içinde kendi oğlaklarını ayırıp emziremediği gözlenmiştir (P≤0.05). Gökçeada ve Malta genotipi keçilerin yabancı oğlakları emzirmediği ve bunu yaparlarken daha çok yer değiştirdikleri, Türk Saanen genotipi keçilerin çoğunluğunun ise kendi oğlağını emzirirken yabancı oğlakların emmelerinden rahatsız olmadıkları görülmüştür (P≤0.05). Bu durum Türk Saanen genotipinin diğer genotiplere göre süt veriminin daha yüksek olmasından ve dolayısıyla süt verimi yönünde özelleşmiş bir genotip olmasından kaynaklanabilir. Ayrıca Türk Saanen genotipi oğlaklara daha az sıklıkta agresif davranış sergilemişlerdir (P≤0.05).

Anahtar kelimeler: Gökçeada, Malta, Türk Saanen, Emzirme, Agresyon