Son otuz yılda Türk yükseköğretim sistemi, üniversitesiz şehir kalmasın yaklaşımı ile muazzam bir gelişme göstermiştir. Cumhuriyet döneminde kurulan üniversitelere ek olarak, bugün toplam üniversite sayısı 209'a yükselmiştir. Ufukta çok sayıda yeni özel ve devlet üniversitesi görünmektedir. Ancak, bu sayısal genişlemenin olumlu etkisi araştırılması gereken bir soru olarak karşımızdadır. Bu çalışmanın çıkış noktası, birbirini tekrar eden homotetik (tek tipleşmiş) üniversiteleri her şehre kurmak yerine, ihtiyaca yönelik tematik üniversiteler kavramına vurgu yapmaktır. Türkiye’nin sahip olduğu tarımsal potansiyel ve akademik deneyim dikkate alındığında, yükseköğretimde tarım eğitimine yönelik üniversite modelleri arayışı bu çalışmanın odak noktasıdır. Bu nedenle, araştırmacılar program geliştirme, yükseköğretim ve tarım alanlarına transdisipliner perspektiften bakarak ne tür modellerin ortaya çıkabileceğini nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim deseni kullanarak incelemişlerdir. Her veri toplama oturumundan sonra sürekli analitik kod çözme, bir sonraki veri toplama sürecine girdi sağlamıştır. Toplanan veri altı farklı tarımsal yükseköğretim yaklaşımı ya da modelini ortaya çıkarmıştır. Bunlar, uygulama odaklı, kalkınma odaklı, işbirliği odaklı, bölgesel ilerleme odaklı, araştırma odaklı ve tematik üniversite yaklaşımlarıdır. Ayrıca, katılımcılar mevcut ziraat fakültelerinin tarım üniversiteleri çatısı altında birleştirilmesinin Türkiye’de tarım eğitimini güçlendireceğini belirtmişlerdir.
In the last thirty years, the Turkish higher education system has shown a tremendous improvement with the approach of no city without a university. In addition to the universities established in the Republican era, the total number of universities has increased to 209 today. A large number of new private and public universities appear on the horizon. However, the positive impact of this numerical expansion remains a question that needs to be explored. Instead of establishing homothetic (uniform) universities in every city, the starting point of this study is to emphasize the concept of need-oriented thematic universities. Considering Türkiye's agricultural potential and academic experience, the search for university approaches for agricultural education in higher education is the main focus of this study. For this reason, researchers consider the fields of curriculum development, higher education, and agriculture from a transdisciplinary perspective and examine what kind of models can emerge by using phenomenology, one of the qualitative research methods. Continuous analytical decoding after each data collection session provided input to the next data collection process. The collected data revealed six different agricultural higher education approaches or models. These are application-oriented, development-oriented, cooperation-oriented, regional progress-oriented, research-oriented and thematic university approaches. In addition, the participants stated that combining the existing agricultural faculties under the roof of agricultural universities would strengthen agricultural education in Türkiye.
