Akademik Veri Yönetim Sistemi
e-TÜFED / Türk Fen Eğitimi Dergisi (elektronik), cilt.5, sa.3, ss.108-123, 2008 (SSCI)
Eğitim alanındaki öncü yaklaşımlardan olan beyin temelli öğrenme ve oluşturmacılık, öğretme ve öğrenmeye yönelik yenilikçi bakış açıları sunmaktadır. Beyin temelli öğrenme, beyin araştırmalarından yola çıkarak beynin yapısı ve çalışmasının öğrenme ile olan ilişkisini konu alır. Oluşturmacı öğrenme, yorumlamacı epistemoloji çerçevesinde öğrenmeyi öznel gerçeklik temelinde ele alır ve sıklıkla sınıf ortamlarında yürütülen nitel araştırmalar ışığında anlamlandırılır. Eğitim yazınında farklı iki alan olarak yer alan bu iki yaklaşım yakından incelendiğinde temelde benzer ilkelere sahip oldukları görülür. Bu çalışmada iki yaklaşım ayrı ayrı ve karşılaştırmalı olarak kuramsal temelde irdelenerek, her ikisinin öğretim çıkarımlarında paralellikler gösterdiği ve ortak esaslar etrafında örtüştüğü sonucuna varılmıştır. Bu ortak esaslar, anlamlı öğrenme, öğrenmede bireysel farklılıklar, öğrenmede çoklu temsiller, öğrenmede bireysel ve çevresel faktörler ve öğrenmede duyuşsal öğeler olarak ifade edilmiştir. Bu örtüşme üç açıdan önemlidir: 1. Beyin temelli öğrenme yaklaşımı beyin araştırmalarını eğitimle ilişkilendirdiğinden, sınıf içi oluşturmacı uygulamaları bir neden-sonuç ilişkisi çerçevesinde açıklamak mümkündür, 2. İki yaklaşımın ilkelerinde örtüşmesi paradigmalararası triangulasyon anlamına gelir, 3. Ken Wilber’in İntegral Modeli’ne göre, iki yaklaşım öğrenme kavramını farklı boyutlarda (kadranlarda), fakat birlikte ele aldığından yenilikçi eğitim uygulamaları ve yeni öğretim programlarına daha güçlü bir kuramsal destek sağlamış olur.