Akademik Veri Yönetim Sistemi
İstanbul Aydın Üniversitesi I. Uluslararası Müzakereci Demokrasi Sempozyumu, Türkiye, 1 - 04 Aralık 2010, ss.403-410
Türkiye’nin çok partili demokratik sisteme geçtiği 1946 yılından günümüze değin siyasal sistemini temsili demokratik bir model üzerine kurguladığını söylemek mümkündür. Merkeziyetçi eğilimlerin sürekli var olduğu Türk demokrasisinde halkı kararlara doğrudan dahil etmenin aracı olarak çoğu kez referandumlara başvurulmuş olsa da, sitemin genel hatları ile temsili demokrasi modeline bağlı kalmıştır. Türk siyasal sistemindeki tıkanmalar her ne kadar demokrasinin sekteye uğratılmasına ve temsili demokrasinin doğru ve yeterli uygulanamamasına bağlı olsa da, Türk demokrasisinin karşı karşıya bulunduğu sorunların bir diğer nedeni de alternatif model arayışlarında eksiklik ve demokratikleşme eğilimleri karşısındaki yapısal direngenliktir. Bu sorunu aşmanın yolu mevcut demokratik modeli reformlar yoluyla iyileştirmek olduğu kadar, alternatif modellerin de göz önüne alınmasıdır. Bu aşamada müzakereci demokrasiyi bir alternatif olarak görmek ve bu alternatif modelin öncül uygulanma alanı olarak yerel yönetimleri görmek mümkündür. Özellikle doğrudan demokrasi pratiğini geliştirmenin somut bir organı olarak kent konseylerini ele almak ve bu konseylerin işlevselliğini geliştirmek müzakereci demokrasi tartışmalarına yeni ufuklar açabilir. Bu noktadan hareketle yerel yönetimler düzeyinde bir müzakereci demokrasi pratiği olarak kent konseylerinin öneminin altını çizmek amacında olan bu bildiri, bu uygulamanın Çanakkale örneğinde ortaya çıkardığı somut kazanımları ortaya koyacaktır.