Akademik Veri Yönetim Sistemi
Avrasya İncelemeleri Dergisi-Journal of Eurasian Inquires, cilt.VII, sa.1, ss.53-90, 2018 (Hakemli Dergi)
Öz İspanya, Venedik ve Papalık Devletleri’nden mürekkep Haçlı Donanması’nın 1571’de İnebahtı’da Osmanlı Donanması’na karşı kazandığı zaferden sonra Akdeniz’deki dengeler İspanya lehine değişti. İspanya için bundan sonraki hedef, Katolik güçler arasındaki ittifakı muhafaza ederek ertesi yıl Osmanlı Payitahtına uzanan bir deniz seferi düzenlemekti. Fakat Venedik’in 7 Mart 1573’de ittifaktan ayrılması, Alçak Ülkeler meselesi ve artan borçlar sebebiyle sürdürülemez vaziyetteki iktisadi yapı, ayrıca 1574’deki Tunus zaferi sonrasında Osmanlıların Akdeniz’de tekrar hâkimiyet kurması, İnebahtı galibiyetini gölgeledi. Devletin iç meselelerini çözmek adına Akdeniz’deki iktisadi ve askeri bu tüketici rekabete bir mola verilmesi gerektiğini anlayan İspanya, belirli bir süreliğine ateşkes yapılması ihtimalini araştırmaları için İstanbul’a gayri resmi müzakereciler gönderdi. Uzun soluklu görüşmelerden sonra eski dünyanın temsilcileri Osmanlı ve İspanya imparatorlukları, 7 Şubat 1578’de ateşkes antlaşmasını imzalayarak Akdeniz’deki mücadeleye geçici süreliğine ara verdiler. Bu andan itibaren İspanya Atlantik’e yönelirken, Osmanlı İmparatorluğu da İran seferine girişiyordu. İspanya-Osmanlı ilişkileri ekseninde incelediğimiz, Osmanlıların elindeki esirlerin kurtarılması maksadıyla 1575'de İspanya’nın Sicilya kral naibi Terranova Dükü tarafından İstanbul’a gönderilen ve gayri resmi müzakereci rolü üstlenen Jaime de Losada'nın bu raporu, tarihin bir kesitine tanıklık eden yabancı bir gözlemcinin kayıtları olması bakımından önemli bir kaynaktır. Anahtar Kelimeler: Osmanlı, İspanya, Akdeniz, II. Felipe, Jaime de Losada.
Abstract Spanish – Ottoman Relations After the 1574 Tunisian Campaign and the Unofficial Negotiator Jaime de Losada in the Ottoman Court After the victory of the Crusaders' navy consisting of Spain, Venice and the Papal States in Lepanto against the Ottoman Navy, balances in the Mediterranean altered in favor of Spain. The next target for Spain, by maintaining the alliance between the Catholic powers, was to organize a maritime expedition to the capital of the Ottoman Empire the following year. But the separation of Venice from the alliance on March 7, 1573, the Low Countries' problem and increasing debts due to unsustainable situation in the economic structure, furthermore, after the victory of Tunisia in 1574 the Ottomans' establisment of dominance in the Mediterranean again, shadowed the victory of Lepanto. Spain, realizing that should be given a break to the exhausting economic and military struggle in the Mediterranean in order to solve internal affairs of the State, sent unofficial negotiators to İstanbul to research the possibility of a cease-fire for a certain period. After the longstanding negotiations, representatives of the ancient world, the Ottoman and Spanish Empires, by signing the truce on February 7, 1578, temporarily gave a break in the struggle in the Mediterranean. From this moment, while Spain was directing the Atlantic, the Ottoman Empire embarked in the expedition to Iran. The report of Jaime de Losada who assumed the unofficial negotiator role and was sent to İstanbul by Spain’s Sicily regent duke of Terranova in order to be rescued prisoners in the hands of the Ottoman Empire in 1575, is adressed in the framework of Spain - Ottoman relations and is regarded as an important source as recordings of foreign observer who witnessed a period of history. Keywords: Ottoman Empire, Spain, Mediterranean, Philip II, Jaime de Losada.