Samsun’un bir köyünde, 1886 yılında doğan, Avni Lifij, kültürlü, birikimli bir sanatçı olmaya yönelik, çocukluğundan başlayarak sağlam adımlar atmıştır. 2. Meşrutiyetin getirdiği kültürel ve toplumsal yaşamdaki görece iyileşme ortamında halktan gelen biri olarak, tutkusu, yeteneği ve çalışkanlığıyla amaçladığı yönde ilerlemiştir. Fransızca öğrenmekteki çabası, Orta öğrenim yıllarında "Mülkiye Tıbbiyesi"ndeki Anatomi derslerine, boya tekniği ile malzeme bilgisi öğrenmek amacıyla da "Eczacı Mektebi"ndeki Fizik ve Kimya derslerine katılması, kendisini iyi yetişmiş bir sanatçı adayı olmaya hazırladığının kanıtlarıdır. Akademik bir eğitim almaksızın yaptığı “Pipolu Kendi Portresi” (1908-1909), Osman Hamdi Bey’in beğenisini kazanmasıyla akademiye girişinin ve burslu olarak Paris Güzel Sanatlar Akademesi (Ecole des Beaux-Arts)’nde Cormon Atölyesi’ne gidişinin yeterlik belgesi olmuştur.

1910-1914 yılları arası Fransa’da resim eğitimi alan ve “akademikleşmiş bir İzlenimciliğin” etkisinde kalan kendi kuşağı içinde, Romantik, Simgeci, Dışavurumcu bir anlayışla yakınlık kurmuş, duygu yüklü, lirik etkilerin arayışı içinde olmuştur. Güçlü deseni, portrede ve çok figürlü düzenlemelerindeki başarısını sağlamıştır. Karakalem, füzen, iki ya da üç renk kalemlerle gerçekleştirmiş olduğu desenleriyle de Çallı Kuşağı içinde özgün bir yer edinmiştir. Sertleşmeyen, mat renklerin karşıtlıklarıyla genellikle bir rengin bağlayıcılığında dengelediği boya resimleriyle ve güçlü düzenleme yetisiyle de önem kazanmıştır.

Sanat alanında estetik bağlamın oluşumunda “eleştiri” en önemli bileşendir. Sanat eleştirisine ilişkin terminolojiyi yerinde kullanarak eleştiri alanında sağlam bir temelin oluşmasına yönelik çabayı da yine kendi kuşağı içinde Avni Lifij göstermiştir.

Anahtar Kelimeler: 1914 Kuşağı, Avni Lifij, Türk İzlenimciliği, Simgecilik