Akademik Veri Yönetim Sistemi
Aile Hekimliği ve Palyatif Bakım, cilt.5, sa.3, ss.69-75, 2020 (Hakemli Dergi)
Öz Giriş: HPV (Human papilloma virüs) seksüel yolla bulaşan en sık enfeksiyondur ve etiyolojisinde enfeksiyon ajanlarının suçlandığı kanserlerin önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. HPV ve koruyuculuk oranı bir hayli yüksek HPV aşısı ile ilgili toplumu bilgilendirmede en önemli görev doktorlara düşmektedir. Ülkemizde tıp eğitiminde bu konu ile ilgili müfredat programı ve kapsamı belirsizdir. Biz de öğrencilerimizin staj öncesi HPV ve HPV aşısı hakkındaki bilgi, tutum ve davranışlarını ve staj sonrası konu ile ilgili değişim durumlarını saptamayı amaçladık.
Yöntem: Çalışmanın evrenini Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Tıp Fakültesi 2018-2019 Bahar Yarıyılı Eğitim Öğretim Döneminde eğitim almakta olan 3. ve 6. sınıf toplam 257 öğrenci oluşturmaktadır. 3. ve 6.sınıf öğrencilerine, Nisan-Haziran 2019 tarihleri arasında, gözetim altında, ad soyadı belirtilmeden, sosyodemografik özellikleri ve HPV enfeksiyonu ile HPV aşısı hakkında bilgi, tutum, davranış durumunu sorgulayan soruları/önermeleri içeren soru formu uygulanmıştır. İstatistiksel değerlendirmede ki-kare testi kullanılmıştır. İstatistiksel anlamlılık için p<0,05 kabul edilmiştir.
Bulgular: Çalışmamıza 3. Sınıf 108, 6. Sınıf 91 öğrenci katılmıştır. Bilgi düzeyinde HPV’nin serviks kanseri ve anogenital siğil etiyolojisinde rol oynadığının
yüksek oranda bilinmesine rağmen (%91 ve %91,2); penis, anüs ve baş boyun kanserinlerinde bu farkındalık sırasıyla %35,4, %37,9 ve %38,8 gibi düşük
oranlardaydı. Bilgi düzeyi 6. sınıf öğrencileri lehine istatistiksel olarak anlamlıydı(p<0,001). Öğrencilerin tutum ve davranış durumu incelendiğinde HPV aşısı
yaptırmış olma sıklığı %4,5’ti. Kız öğrencilerinde aşıyı yaptırma düşüncesinin erkek öğrencilerden daha yüksek olduğu görüldü (%61,3, %18,1). HPV aşısının
gereklilik düşüncesini etkileyebilecek olası değişkenler arasında düşündüğümüz cinsiyet, sınıf, anne veya babanın lise ve yüksek okul eğitim durumuna göre
karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). HPV aşısını yaptırmayan öğrencilerin yaptırmama nedeni olarak ilk sırayı pahalı olması ve
gerekli görmeme almaktaydı. Altıncı sınıf öğrencilerinin sadece %46,7’sinin mezun olduğunda HPV virüsü ve aşısı hakkında hastalarına yeterli bilgiyi verebileceğini
düşündüğü ifade etti.
Sonuç: Ülkemizdeki aşılanma sıklığı hekimler arasında bile çok düşüktür. Birincil önceliği koruyucu hekimlik olan aile hekimi adayları, HPV ve aşısı hakkında çok
yönlü eğitim programları ile tam bir bilgi birikimi ile mezun olmalıdır.
Anahtar kelimeler: Papilloma virüsü enfeksiyonları, ön hekimlik, papilloma virüsü aşıları, tıp öğrencileri, sağlık bilgisi, tutumlar
Abstract
Introduction: HPV (Human papilloma virus) is the most common sexually transmitted infection and constitutes an important part of cancers for which infectious agents are blamed in its ethology. The most important duty of informing the public about HPV and the HPV vaccine with a high protection rate belongs to doctors. The curriculum and scope of this subject in medical education in our country is uncertain. We aimed to determine the knowledge, attitudes, and behaviours of our students about HPV and the HPV vaccine before the internship and to find out the change in their knowledge, attitudes, and behaviour status after the internship.
Method: The population of the study consists of a total of 257 third and sixth grade students studying in the Faculty of Medicine at Çanakkale Onsekiz Mart University during the 2018-2019 academic year. A questionnaire, including questions and suggestions about sociodemographic characteristics, and knowledge, attitudes and behavioural status about HPV infection and the HPV vaccine, was administered under supervision to third and sixth grade students between April and June 2019 without specifying their name and surname. Chi-square test was used for statistical evaluation. For statistical significance, p <0.050 was accepted.
Results: 108 third grade and 91 sixth grade students participated in our study. Although HPV is known to play a role in the ethology of cervical cancer and anogenital warts (91%, 91.2%), this awareness was as low as 35.4%, 37.9% and 38.8%, respectively, in penis, anus and head and neck cancers. The knowledge level was statistically significant in favour of the sixth-grade students (p <0.001). When the attitudes and behaviours of the students were examined, the frequency of having the HPV vaccine was 4.5%. It was observed that the frequency of the idea of vaccination among the female students was higher than that of the male students (61.3%, 18.1%). No statistically significant difference was found among the possible variables that could affect the need for the HPV vaccine when compared according to the gender, grade, and the educational status of the mother or father (p> 0.05). The reason why the students did not have the HPV vaccine was related to the fact that they found the vaccine expensive and did not consider it necessary. Only 46.7% of the sixth-grade students thought that they could give their patients enough information about the HPV virus and vaccine when they graduated. Conclusion: The frequency of vaccination in our country is very low even among doctors. Training strategies should be developed to enable doctors to graduate with full knowledge of HPV and the HPV vaccine with multidimensional training programs.
Keywords: Papillomavirus infections, internship and residency, papillomavirus vaccines, medical students, health knowledge, attitudes