Bu çalışma kapsamında “Eski Türk İnancı” ve ona dair kavramların yeniden okunması amaçlanmıştır. Konuyla ilgili yapılan çalışma da kavramsal niteliklerin dikkate alındığını söyleyebiliriz. Tarihsel açıdan ilk dikkat çeken unsur İslam öncesi Türk inancına ait kavramlardır. Kaynaklarda “Tanrı” inancının ifade edilmesi için kullanılan kavramlar bize konu ile ilgili ilk başlangıç noktasını vermektedir. Konunun anlaşılması bakımından Tengri, Kök Tengri, Gök Tanrı, Yağız Yir, Yir-Sub, Yüce Tanrı, Göktürklerin Tanrısı ve Öd Tengri gibi kavramların nasıl ele alındıklarına ve bu kavramların nasıl kullanıldıklarına dikkat çekilmiştir. Eski Türk İnancı içerisinden birden çok kavramın kullanıldığını görmekteyiz. Bu kavramların birbirleri yerine mi yoksa ayrı birer kavram olarak mı kullanıldıkları Tanrı anlayışı açısından önemli bir noktayı oluşturmaktadır. Çünkü Türklerin tek tanrı anlayışına mı yoksa çok tanrılı bir anlayışa mı sahip olduklarına dair tartışmanın en kritik noktasını bu oluşturmaktadır. Dini pratikler açısından ise yine kavramsal tartışmalar karşımıza çıkmaktadır. Buradaki en önemli hususlardan birisi de yine kullanılan kavramların karşılaşılan kaynaklarda nasıl geçtiğidir. Hangi kaynaklarda ve hangi dillerde ifade edilmiş oldukları konunun anlaşılması bakımından dikkate değer bir değerlendirme olarak karşımıza çıkmaktadır. Şamanizm, Kamizm, Tanrıcılık ve Tengricilik gibi kavramlar üzerinden konu açıklanmaya çalışılmıştır. Bu kavramların bizim için önemli olmasının sebebi farklı kaynaklarda benzer şekillerde kullanılmış olmasıdır. İfade ettiğimiz bu kavramlar ve dini temsilcilerinin uygulamaları araştırmacılar tarafından farklı şekillerde yorumlanmıştır. “Eski Türk Dini” olarak ifade edilenin hangisi olduğu tartışılmıştır. Konu ile ilgili birçok tartışmanın olduğunu ve bu tartışmalar içerisinde en etkili görüşlerin hangileri olduğunu açıklamaya çalıştık.