Akademik Veri Yönetim Sistemi
7. Uluslararası Hipokrat Tıp ve Sağlık Bilimleri Kongresi, İstanbul, Türkiye, 03 Eylül 2021
Bu araştırmanın amacı, tıp fakültesi öğrencilerinin çevrimiçi eğitim ve çevrimiçi tıp eğitimine yönelik tutumlarının incelenmesidir. Kesitsel araştırma modeli ile tasarlanmış bu araştırmada kartopu örnekleme yöntemi kullanılmış, araştırmaya Hacettepe, Dokuz Eylül, Ege ve Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesinde öğrenim gören toplam 203 öğrenci (Dönem 1-6) katılmıştır. Verilerin toplanmasında Yurdal, Şahin, Aytuğ Koşan ve Toraman (2021) tarafından geliştirilmiş “Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Online Öğrenmeye Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. 5’li Likert tipinde ve toplam 22 maddeden oluşan bu ölçekte iki alt faktör bulunmaktadır. İlk alt faktör tıp fakültesi öğrencilerinin “Online Öğrenmeye Yönelik Tutumlarını”, ikinci alt faktör ise “Online Tıp Eğitimine Yönelik Tutumlarını” belirlemektedir. Verilerin analizinde betimsel istatistikler (ortalama, standart sapma, ortalama, minimum ve maksimum değerler) kullanılmıştır. Kolmogorov-Smirnov normal dağılım testine göre
verilerin normal dağılmadığının (p<.05) belirlenmesi nedeniyle, karşılaştırma testleri Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis Testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, tıp fakültesi öğrencilerinin genel olarak çevrimiçi tıp eğitimine yönelik olumlu tutum sergilemedikleri görülmüştür. Öğrencilerin çevrimiçi tıp eğitimine yönelik tutumlarında cinsiyete göre anlamlı farklılık belirlenmemiştir. Öğrencilerin öğrenim gördükleri sınıfa göre tıp eğitimine yönelik tutumları incelendiğinde ise, üst dönem öğrencileri eğitimin çevrimiçi de olabileceğini düşünmektedir. Dört üniversitenin öğrencilerinin çevrimiçi tıp eğitimine yönelik tutumları arasında farklılık tespit edilmemiştir. Tıp fakültesi öğrencilerinin mezun olduktan sonra nasıl çalışmak istedikleri sorulduğunda, öğrenciler 1) tıpta uzmanlık kazanıp uzman hekim olarak çalışmak isterim, 2) serbest olarak çalışmak isterim ve 3) pratisyen hekim olarak çalışmak isterim olmak üzere üç yanıtta birleşmiştir. Her iki alt faktörde de ileride pratisyen hekim olmayı planlayan tıp fakültesi öğrencilerinin uzman hekim olmayı planlayan tıp fakültesi öğrencilerine göre çevrimiçi tıp eğitimine karşı daha olumlu tutuma sahip olduğu görülmüştür. Uzman hekimler öğrenmelerinin daha kalıcı olmasının ileride onların uzmanlık eğitimine katkı sunacağını düşünüyor olabilir. Bu nedenle de çevrimiçi eğitime yönelik daha olumsuz tutuma sahip olabilir.