Akademik Veri Yönetim Sistemi
Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, cilt.27, sa.1, ss.57-68, 2022 (Hakemli Dergi)
Bu araştırmanın amacı vücut geliştirme egzersizi yapan erkeklerin besinsel ergojenik yardımcı kullanma durumuna göre kaslı olma dürtüsü düzeylerinin incelenmesidir. Çalışmaya Çanakkale ilinde ikamet eden ve fitness salonu kullanıcısı olan 18-55 yaş arası (ortalama 26,3±7,70 yıl) 192 erkek gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılara iki bölümden oluşan anket formu uygulanmıştır. Anketin birinci bölümünde araştırmacılar tarafından oluşturulan demografik bilgi formu ikinci bölümünde ise McCraery ve Sasse (2000) tarafından geliştirilen Selvi ve Bozo (2019) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan “Kaslı Olma Dürtüsü Ölçeği” (KODÖ) uygulanmıştır. Araştırmaya dair verilerin analizi SPSS istatistiksel veri analiz programında gerçekleştirilmiştir. Analizilerde gruplar arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla Pearson Korelasyon, iki grup arasındaki farkı belirlemek için Indepented T Testi ve çoklu gruplar arasındaki farkı belirlemek amacıyla Oneway Anova testleri kullanılmıştır. Çalışma sonucunda katılımcıların %55,7’sinin besinsel ergojenik yardımcı kullandığı ve bunların içinde en çok tercih edilen takviyelerin ise protein tozu (%80), dallı zincirli amino asit (BCAA) (%55,3) ve kreatin (%52,9) olduğu görülmüştür. Bununla birlikte besinsel ergojenik yardımcı kullanan katılımcıların istatistiksel anlamda daha yüksek kaslı olma dürtüsüne sahip oldukları tespit edilmiştir (p<0,05). Ayrıca kaslı olmaya yönelik antrenman davranışlarının haftalık egzersiz gün sayısına göre anlamlı farklılık gösterdiği saptanmıştır (p<0,05). Buna karşın kaslı olma dürtüsünün medeni hale göre değişmediği görülmüştür (p>0,05). Kaslı olmaya yönelik tutumlar ile yaş arasında negatif (r: -0,194), kaslı olmaya yönelik antrenman davranışları (r: 0,261) ve kaslı olmaya yönelik yeme ve takviye kullanımı (r: 0,253) ile antrenman yaşı arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu bulunmuştur (p<0,05). Bu çalışmada yüksek kaslı olma dürtüsüne sahip bireylerin besinsel ergojenik yardımcı kullanmaya daha fazla eğilimli olduğu ancak bu durumun birtakım riskleri de barındırdığı sonucuna ulaşılmıştır.