Research Information System
in: ŞEFTALİ NEKTARİN YETİŞTİRİCİLİĞİ, MURAT ŞEKER,ENGİN GÜR,MİNE PAKYÜREK, Editor, İksad Yayınevi, Ankara, pp.317-330, 2024
Şeftali meyvesi, Rosaceae familyasına ait olan Rosales takımının Prunoideae alt familyasına dahil
olan Prunus (L.) cinsinde bulunmaktadır (Westwood, 1988). Botanik adı (Prunus persica (L.) Batsc),
olan şeftalinin varsayılan anavatanı İran'dır. Şeftali, dünya genelinde en yaygın yetiştirilen
meyve türlerinden biridir ayrıca subtropik ve ılıman iklim koşullarına uyum sağlayabilen bir
özelliğe sahiptir ve yıllık küresel üretimi 25 milyon tonun üzerinde olup, en fazla üretim yapan
ülke Çin, Türkiye ise 4. sırada yer almaktadır (FAO, 2020). Şeftali meyveleri hızlı yumuşama ve
yüksek nem içeriği nedeniyle kısa bir raf ömrüne sahiptir, bu nedenle kurutma yöntemleri depolama
süresini uzatmak ve kalite parametrelerini sağlamak için alternatif olabilir (FAO, 2004; Agar,
1994; Kader, 2002; Goval ve ark., 2007).
Kurutma işlemi, şeftali meyvesinin su içeriğini azaltarak koruma ve muhafaza etme sürecidir (Awad
ve ark., 2012). Bu süreç, genellikle güneşte (Seerangurayar ve ark., 2019), (konvektif (hava),
mikrodalga (Wang ve ark., 2019) ve dondurarak kurutma gibi çeşitli metotlarla
gerçekleştirilmektedir. Her bir kurutma metodu, belirli avantajlar ve sınırlamalar sunmaktadır, bu
nedenle seçim, özellikle ürün kalitesi ve işleme maliyeti gibi faktörleri dikkate almalıdır
(Johnson ve ark., 2016; Kingsly ve ark., 2007).
Bu çalışma, her bir kurutma metodu üzerinde detaylı bir şekilde durarak şeftali işleme
endüstrisindeki araştırmacılar, üreticiler ve tüketiciler için değerli
bir kılavuz sunmayı hedeflemektedir.