Objectives: To evaluate the effects of intravitreal bevacizumab injection on visual and foveal thickness in patients with refractory diabetic macular edema. Material and Methods: Between January 2010 to February 2011, twenty eye units of 15 patients with diffuse diabetic macular edema were evaluated retrospectively. Eyes with diffuse diabetic macular edema with foveal thickness greater than 350 μm revealed by optical coherence tomography (OCT) were performed 1.25 mg/0,05 ml intravitreal bevacizumab injection. The mean follow-up period was 9±3 months. Visual acuity (log-MAR), anterior segment, fundus, OCT were evaluated before the injection and 1, 3, 6 months after the injection, esults: Six patients (%40) female and 9 (%60) were female. The mean age was 51.4±7.4. The mean visual acuity (log-MAR) of the patients before treatment 1.0±0.67, 1 months after treatment 0.8±0.5, 3 months after treatment 0.7±0.4, 6 months after treatment 0.6±0.4 respectively. The best visual acuity was increased in 10 (%50) eyes, but was not changed in seven (%35) eyes and decreased in three (%15) eyes after bevacizumab injection. The mean central foveal thickness st rd th before treatment, 1 , 3 and 6 months after injection was 690±90μm, 300±84μm, 290±84 μm and 260±41μm respectively. Twelve eyes (%60) had reduced macular edema but not changed in 5 (%25) eyes and increased in 3 (%15) eyes. Repeated injection were needed for five eyes during the follow up period. Conclusion: We observed prevention of vision loss and anatomical improvement with OCT in patients with intravitreal bevacizumab injection for diffuce refractory diabetic macular edema.
Amaç: Refrakter diyabetik makula ödemi (DMÖ) tedavisinde intravitreal bevacizumab enjeksiyonunun görme keskinliği ve merkezi fovea kalınlığı üzerindeki etkilerini incelemek amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Kliniğimiz retina biriminde Ocak 2010-Şubat 2011 tarihleri arasında optik koherens tomografi (OKT) ölçümlerinde merkezi fovea kalınlığı 350 μm’nin üzerinde diffüz DMÖ olan 15 hastanın 20 gözü çalışma kapsamına alındı. Hastalar ortalama 9±3 ay takip edildi. Pars planadan 1.25 mg/0,05 ml bevacizumab enjeksiyonu yapıldı. Olguların enjeksiyondan önce, 1., 3. ve 6. aylardaki görme keskinlikleri (log-MAR), ön segment, fundus ve OKT bulguları değerlendirildi. Bulgular: On beş hastanın 6’sı (%40) kadın, 9’u (%60) erkekti ve ortalama yaşları 51.4±7.4 idi. Hastaların görme keskinliği ortalamaları (log-MAR) tedavi öncesi 1.0±0.67; tedavi sonrası 1. ayda 0.8±0.5; 3. ayda 0.7±0.4; 6. ayda 0.6±0.4 idi. İntravitreal bevacizumab enjeksiyonu sonrası düzeltilmiş en iyi görme keskinliği 10 (%50) gözde artmışken, 7 (%35) gözde değişmedi, 3 (%15) gözde ise azalmış olarak tespit edildi. Uygulama öncesi ortalama merkezi fovea kalınlığı 690±90μm iken 1.ayda 300±84μm, 3.ayda 290±84 μm ve 6.ayda 260±41μm idi. Enjeksiyon öncesi ve sonrası 1., 3. ve 6. aylardaki OKT sonuçlarına göre 12 gözde (%60) makular ödemde azalma gözlenirken, 5 gözde (%25) değişiklik görülmedi ve 3 (%15) gözde ise artış görüldü. Takip süresinde 5 göze (%25) tekrarlayan enjeksiyonlar gerekti. Sonuç: Refrakter diffüz DMÖ olan hastalarımızda intravitreal bevacizumab uygulaması ile görme kaybının engellenmesi yanında OKT ile tespit edilebilen anatomik düzelme sağlanmaktadır.
