Akademik Veri Yönetim Sistemi
Türkiye Medya Akademisi Dergisi, cilt.3, sa.6, ss.392-428, 2023 (Hakemli Dergi)
Üniversite-sanayi iletişiminde günümüzde dijitalleşmeye bağlı olarak yeni referans noktaları
oluşmaktadır. Yeni nesil üniversite yapılanmalarına bağlı olarak bilginin kullanılma biçimindeki
değişimler ve Sanayi 4.0 sürecinin getirdiği dijital faktörler üniversite-sanayi ilişkisini yeniden
ele almayı gerekli kılmaktadır. Bu çerçevede literatüre giren yeni yaklaşım ve metodolojiler bir
çözüm yöntemi olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu yöntemlerden biri de “Tasarım Odaklı
Düşünme” metodolojisidir. Tasarım Odaklı Düşünme günümüzde birçok alanda kullanılan insanı
merkeze alan bir problem çözme metodudur. İnovasyon yönetimi, Ürün ve Hizmet geliştirme,
Süreç Yönetimi, İşletme Modeli, Girişimcilik ve Marka Yönetimi gibi çok geniş etki alanına sahip
olan Tasarım Odaklı Düşünme metodolojisi, günümüzde özellikle küresel ölçekte etkili firmalar
ve kurumlar tarafından kullanılmaktadır. Özellikle dijital süreçlerdeki uygulamalarda tercih
edilen metot, günümüzde Sanayi 4.0 dijitalleşme sürecinin problem çözme metodu olarak öne
çıkmaktadır. Bu çalışmada; Üniversite-Sanayi ilişkisinde önemli bir yere sahip olan
teknoparkların Tasarım Odaklı Düşünme metodu ile yeniden nasıl konumlandırılabileceği
tartışılmaya çalışılmıştır. Teknoparkların akademik bilginin sanayiye aktarılmasındaki önemli
rolünün metot ile daha verimli hale nasıl getirilebileceği bir model yaklaşımı olarak ortaya
konmuştur. Çalışmada Tasarım Odaklı Düşünme metodunun Stanford modelinin beş aşamalı
yapısı referans alınarak teknoparkların proje yapma süreçleri ile ilgili 14 adet başlık ve 42 adet
soru elde edilmiştir. Çalışma sonunda elde edilen başlık ve soruların içeriklerinin proje sürecinin
daha verimli bir şekilde yönetilebilmesine önemli ölçüde katkı sağladığı görülmektedir. Proje
sürecinin belirlenen hedefe ulaşması noktasında metot ile daha detaylı ve kontrol edilebilir bir
proje süreci ortaya konulabilmektedir. Çalışmada ayrıca metot ile üniversite-sanayi ilişkisine
yeni bir bakış açısı getirilerek dijital inovasyon kültürünün gelişimine ve nitelikli insan
kaynağının oluşmasına katkı sağlanmaktadır. Çalışmada konu nitel veriler ile ele alınmış ve
ikincil verilerden üçüncül veriler elde edilmiştir. Ayrıca kurgusal veriler elde edilerek betimsel
olarak metodun uygulama yöntemi ortaya konmuştur. Çalışmada özellikle küresel, ulusal ve yerel
kalkınmada üniversitelerin sanayi ile ilişkisinde etkinliğini artırmaya yönelik yeni bir model
yaklaşımı önerilmektedir. Çalışmanın ilgili literatüre katkı sunması beklenmektedir.