Uluslararası Dil Edebiyat Ve Kültür Araştırmaları Dergisi, cilt.6, sa.2, ss.363-376, 2023 (Hakemli Dergi)
Japoncada kişi zamirleri, sonekler, ses değişimleri,
dilbilgisel ve leksikal ifadeler gibi çeşitli dil
kullanımlarının her biri bize konuşurun herhangi bir
özelliğini yansıtabilmekte ve karakterin zihnimizde
kolayca canlanmasını sağlayabilmektedir. Bu da
Japoncayı Türkçeden ayıran noktalardan biri olarak
karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada, Japoncadaki
yakuwarigo kullanımının Türkçedeki kullanımı ile
kıyaslaması yapılmış ve her iki dildeki kullanımın
benzerlik ve farklılığı ortaya konmuştur. Bunun için
orijinal dili Japonca olan bir eser ve Türkçe çevirisi ile,
orijinal dili Türkçe olan bir eser tarama yöntemiyle
analiz edilmiş ve karşılaştırmalı olarak ele alınmıştır.
Analiz sonucunda, Japoncada yaş, cinsiyet, sosyal
sınıf/meslek, bölge ve milliyet/ırk özelliklerini gösteren
yakuwarigolar görülmüş, fakat Türkçe çevirisinde
karakterlerin yalnızca kibar ve resmi dil kullanımına
rastlanmıştır. Diğer yandan, orijinal dili Türkçe olan
eserde kibar ve resmi dil kullanımıyla birlikte cinsiyet,
sosyal sınıf, yaş ve milliyet gibi özellikleri yansıtan
örnekler görülmüş, fakat çoğunlukla leksikal ifadelerle
sınırlı kalmıştır. Elde edilen bulgular Japoncanın
yakuwarigo açısından zenginliğini, buna karşın
Türkçenin yakuwarigo kullanımının çeviri açısından
yeterliliğinin oldukça sınırlı olduğunu ve yakuwarigoyu
yansıtan dil özelliklerinin zengin olmadığını gözler
önüne sermektedir.
In Japanese, various language elements such as
pronouns, affixes, particles, phonological differences,
lexical expressions, and in certain cases, syntactic
structure itself can reflect the characteristics of a given
speaker, enabling the reader to imagine the type of
character being depicted through the expressions used.
This is a distinguishing feature between Japanese and
Turkish. In this study, the yakuwarigo usage in Japanese
and Turkish was compared, aiming to reveal similarities
and differences. To achieve this, a book written in
Japanese and its Turkish translation, as well as a book
written in Turkish were analyzed through the scanning
method and examined comparatively. The analysis
revealed that age, gender, social class/profession,
regionality, race/nationality were found to be expressed
through the use of yakuwarigo in the Japanese text. In
contrast, only polite/formal language use was
encountered in the corresponding Turkish translation.
As for the analysis of the book written in Turkish,
expressions that reveal the gender, social class, age and
nationality of the speaker were encountered, noting that
these were mostly limited to lexical expressions. The
findings reveal that Japanese is rich in terms of linguistic
features reflecting yakuwarigo, while Turkish is quite
limited in this respect, leading to inadequacies in
translation.