Thesophia, no.3, pp.165-187, 2021 (Peer-Reviewed Journal)
Education and training of the Qur'an, as a divine effort that was initiated by the Prophet
himself, was one of the most important scientific activities of Muslims during and after the Age of Bliss.
In fact, in Muslim societies, scientific activity was initiated by teaching the Qur'an, children were firstly
taught the Qur'an. Prioritization of education of correct pronunciation and vocalization of the HolyQur'an which constitutes the basis of entire scientific heritage together with Sunnah, has importance
because of the reasons like correctness of prayer and continuity of transmitting the Qur'an across
generations. The Qur'an is a whole with its words and meaning and the Qur'anic education begins with
teaching of the words; it is primarily aimed to teach the correct and proper reciting of the Qur'an, in
Qur'an courses within contemporary formal education as well. However, lately, with impact of claims
that teaching of words is an obstacle to understand Qur'an or the meaning is essential and with the
justification that the meaning of the Qur'an is not understood; it is observed that Qur'anic courses are
being treated as like translation of the Qur'an courses; and this is not a solution in terms of
understanding the Qur'an as well, it also affects teaching of the words negatively. In this paper,
phenomenon of words and meaning will be discussed in terms of education and training of the Qur'an.
Keywords: Qur’an, education-training, word-meaning, recitation, reading.
Kur’an-ı Kerim’in eğitim ve öğretimi bizzat Hz. Peygamber’in başlattığı ulvi bir çaba olarak Asr-ı saadet ve sonrasında Müslümanların en önemli ilmî faaliyetleri içinde yer almıştır. Hatta Müslüman toplumlarda ilim geleneği Kur’an öğretimiyle başlatılmış çocuklar öncelikle Kur’an öğrenmeye yönlendirilmiştir. Bütün ilim mirasının sünnetle birlikte temelini oluşturan Kur’an-ı Kerim’in doğru telaffuz edilmesi ve seslendirilmesinin öğretimine öncelik verilmesi namazın kılınabilmesine imkân sağlaması ve Kur’an’ın nesilden nesile aktarımının sürmesi açısından önem arz etmektedir. Bu husus Kur’an’ın lafzının öğretimine ayrı bir ehemmiyet verilmesini gerektirmiştir. Bu itibarla ilk yıllardan bu yana şifahi aktarım esas olmakla birlikte konuya dair yazılı müktesebat da zamanla oluşarak Tecvid ve Kıraat ilimleri doğmuş ve bu alanla ilgili bilgi ve deneyimler nesilden nesile teorik ve pratik olarak aktarılmıştır. Lafız ve manasıyla bir bütün olan Kur’an’ın eğitimi öncelikle tilâvet/telaffuz öğretimiyle başlamakta ve günümüz örgün eğitim içindeki Kur’an-ı Kerim derslerinde de öncelikle ilahî kelamın doğru ve usulünce okuyuşunun öğretilmesi hedeflenmektedir. Ancak son zamanlarda Kur’an’ın manasının anlaşılmadığı gerekçesiyle Kur’an-ı Kerim derslerine bir meal dersi gibi yaklaşıldığı bunun da Kur’an’ı anlama noktasında çözüm olmadığı gibi lafız öğretimini de olumsuz yönde etkilediği görülmektedir. Bu makalede lafız ve mana olgusu Kur’an eğitimi ve öğretimi açısından ele alınacaktır.
Anahtar Kelimeler: Kur’an-ı Kerim, eğitim-öğretim, lafız-mana, tilavet, kıraat.