Research Information System
22. ÇALIŞMA EKONOMİSİ VE ENDÜSTRİ İLİŞKİLERİ KONGRESİ, Balıkesir, Turkey, 8 - 10 September 2023, pp.111-112
Social policy on immigrants is considered to be the subject of the last century. The issue of migrants started with World War I and continued with World War II. The dissolution of the Soviet Union and Yugoslavia further increased the importance of the issue. The fact that the issue of people leaving their homeland came to the centre of Europe has pushed countries to take measures and make regulations on immigrants. Each country has enacted various regulations for the people seeking refuge in their countries according to their own political attitudes and traditions. In Turkey, regulations on migrants have been limited to the 1951 Geneva Convention and the 1968 New York Convention. The migration regime in Turkey can be analysed in three different phases. Since the 1960s, Turkey has been an immigration donor country and has a significant share in migration to Western European countries. Turkey maintained this characteristic until the last years of the 20th century. However, in the last quarter of the 20th century, Turkey's position in global migration trends has shown a significant change. Especially after the collapse of the Soviet Union, Turkey has started to be considered as a transit country. Until the 2011 civil unrest in Syria, efforts to overcome the difficulties faced by the migration regime in Turkey in terms of social protection remained limited. Since the mid-2000s, the flow of migrants from Middle Eastern, Central Asian and African countries to Turkey has increased significantly, and Turkey has faced an intense influx of irregular migrants due to its geographical location. Since then, the increasing Syrian migration has made it urgent to review both Turkey's migration regime and social protection networks for migrants, and new policies have been developed in this process. This changing structure has increased the need for the transformation of the legal structure regarding international migration to Turkey. This study examines Turkey's regulations on migrants in the context of social policy and analyses the state of migration policies from past to present. In the study, firstly, the basic concepts related to migration are examined, information on the causes and history of migration is given and the migration policies of the Republic of Turkey and the changes in these policies are analysed. Then, information on the regulations regarding the situation of migrants in our country and Syrians who are in the position of temporary asylum is given. It is aimed that the study will shed light on the new policies to be established in the future.
Keywords: International Migration, Migration Policies, Migrant, Asylum Seeker
Sosyal politikanın göçmenleri konu alması son yüzyılın konusu olarak düşünülmektedir. Göçmenler konusu I. Dünya Savaşı ile başlamış, II. Dünya Savaşı ile devam etmiştir. Sovyetler Birliğinin ve Yugoslavya'nın dağılması konunun önemini daha da arttırmıştır. İnsanların vatanlarını terk etme konusunun Avrupa'nın ortasına kadar gelmesi ülkeleri göçmenler konusunda önlemler almaya ve düzenlemeler yapmaya itmiştir. Her ülke, ülkelerine sığınan insanlar için kendi siyasi tutum ve geleneklerine göre çeşitli düzenlemeler yürürlüğe koymuştur. Türkiye'de göçmenlere dönük düzenlemeler çok uzun süre 1951 tarihli Cenevre Sözleşmesi ve bu sözleşmeye bağlı 1968 tarihli New York Konvansiyonu ile sınırlı kalmıştır. Türkiye'de göç rejimi, üç farklı evrede değerlendirilebilir. 1960'lardan itibaren Türkiye göç veren ülke konumunda olup, Batı Avrupa ülkelerine yönelik göçlerde önemli bir paya sahiptir. Türkiye bu özelliğini 20. yüzyılın son yıllarına kadar korumuştur. Ancak 20. yüzyılın son çeyreğinde küresel göç eğilimleri içinde Türkiye'nin konumu önemli bir değişim göstermiştir. Özellikle Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından Türkiye'nin daha çok bir geçiş ülkesi olarak değerlendirilmeye başlandığı görülmektedir. 2011 yılında Suriye'de yaşanan iç karışıklıklara kadar, Türkiye'deki göç rejiminin sosyal koruma yönünden yaşadığı zorlukların aşılmasına yönelik çabalar sınırlı kalmıştır. 2000'lerin ortasından itibaren Suriye sorunu dışında da Ortadoğu, Orta Asya ve Afrika ülkelerinden Türkiye'ye dönük göçmen akımı belirgin bir artış göstermiş, Türkiye coğrafi konumu nedeniyle yoğun bir düzensiz göçmen akını ile karşı karşıya kalmıştır. Bu tarihten itibaren artan Suriyeli göçü hem Türkiye göç rejiminin hem de göçmenlere yönelik sosyal koruma ağlarının tekrar gözden geçirilmesini acil hale getirmiştir ve bu süreçte yeni politikalar üretilmiştir. Bu değişen yapı, Türkiye'ye yönelik uluslararası göçler konusunda hukuki yapının dönüşmesine dönük ihtiyaçları arttırmıştır. Bu çalışma, Türkiye'nin göçmenlere yönelik düzenlemelerini sosyal politika bağlamında ele almakta, göç politikalarının geçmişten günümüze geldiği durumu incelemektir. Çalışmada öncelikle göç ile ilgili temel kavramlar incelenmiş, göç nedenleri ve tarihi hakkında bilgi verilmiş ve Türkiye Cumhuriyeti göç politikaları ile politikaların geçirdiği değişim analiz edilmiştir. Ardından, ülkemizde bulunan göçmenlerin ve geçici sığınma konumunda olan Suriyelilerin durumlarına ilişkin düzenlemelere dair bilgiler verilmiştir. Çalışmanın gelecekte oluşturulacak yeni politikalar bakımından ışık tutması amaçlanmaktadır.
Anahtar kelimeler: Uluslararası Göç, Göç Politikaları, Göçmen, Sığınmacı